نظارگان

بگذشت بر نظارگان نگذاشت در قالب دلی از حسن او پر دیده‌ام این شیوه در هر منزلی

نعرهٔ زد گفت ای نظارگان اینت نعمت اینت نعمت خوارگان

بزم ترا ز مجلس تصویر فرق نیست از بس نظارگان تو قالب تهی کنند

به ستر او که ز چشم نظارگان سپهر به روی زشتی اعمال ما کشد دیوار

به خلوتگه خسروش تاختند ز نظارگان پرده پرداختند

عید خجسته روی به نظارگان نمود جام هلال باز به می خوارگان نمود

مهره اندر حقهٔ استاد آن بیند بعدل کز کمند حلقهٔ نظارگان گردد رها

بود تا از گزند دیده نظارگان ایمن به رویت خال مشکین چون سپند اندر شرار استی

صف نظارگان در انتظارش چشم در راهند پری رویان همه جمع اند و مطرب در غزلخوانی