نرینه

اِنزال یا برون‌ریزش[نیازمند منبع] در مردان، به خروج مایع نرینه (منی) به صورت جهنده از آلت مردی گفته می‌شود. این عمل به صورت واکنش بمباران پیام‌های عصبی از اعصاب آلت تناسلی است. فرد در این حالت احساس لذت شدیدی می‌کند، و چند لحظه بعد بی‌حال و سست می‌گردد. این حال معمولاً هنگام آمیزش جنسی یا خودارضایی رخ می‌دهد. البته این حالت ممکن است در مردان در خواب نیز رخ دهد که به آن گسیل شبگاهی گفته می‌شود. سرعت بیرون ریختن منی در مردان تا ۴۵ کیلومتر بر ساعت (۱۲٫۵ متر بر ثانیه) است، و منی می‌تواند تا مسافت ۲٫۴ متر به جلو بیرون پاشیده شود.

بیشتر رشد پنیس انسان از نوزادی تا سن ۵ سالگی، و سپس بین حدود یک سال پس از آغاز بلوغ و ماکسیمم، تا سن ۱۷ سالگی رخ می‌دهد و بیشتر هورمون نرینه (تستوسترون) و تا حدودی ژنتیک در اندازه اش نقش دارد.

آلت نَری، پِنیس یا کیر، اندامی جنسی در جانوران (به ویژه پستانداران) نر است که برای آمیزش جنسی و ادرار کردن به کار می‌رود. این اندام به همراه بیضه‌ها در پایین بدن، دستگاه تناسلی نرینه را تشکیل می‌دهند. آلت نری در بسیاری از جانوران مهره‌دار و بی‌مهره وجود دارد ولی در همه گونه‌های جانوری نرها دارای پنیس نیستند و در مواردی هم که نر دارای آلت نری است، این آلت‌ها لزوماً یکسان و شبیه به یکدیگر نیستند.

و آن روز که نطفه نرینه در صلب شود ز بیم، دختر

عنصر نرینه در وجود زن، همچون عنصر زنانه چهار مرحله اکتشاف و پیشرفت دارد:

"۱۱۴ : پطرس (از عیسی) درخواست کرد: مریم ما را ترک کند، زیرا زنان سزاوار زندگی (در ملکوت خدا) نیستند! عیسی گفت: بنگرید، من او (مریم) را نرینه می‌کنم (به مرد تبدیل می‌کنم) تا او بتواند یک روح زنده شود مانند شما مردان! زیرا هر زنی خود را مذکر (مَرد) کند به ملکوت آسمانی وارد می‌شود."

لیک بر هر نرینه واجب دان که خروس همیکند قربان

روزی با ملک در حرم نشسته بود به جایی که ممکن نبود که هیچ نرینه آنجا توانستی رسید.

نخستین شکم تو أمان زاده است نرینه دو آرام جان زاده است