[ویکی فقه] نبوت محمد (قرآن). یکی از مواهب و نعمت هایی که خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله عطا کردند مقام نبوت بود. در این مقاله آیات مرتبط با نبوت حضرت محمّد صلى الله علیه وآله معرفی می شوند. محمّد صلی الله علیه وآله برخوردار از مقام نبوّت:۱. الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَ .... اعراف/سوره۷، آیه۱۵۷. نبوّت پیامبر صلى الله علیه وآله نعمتى عطا شده از سوى خداوند:وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ . ضحی/سوره۹۳، آیه۱۱. نبوّت، رحمت اعطایى خداوند به پیامبر صلى الله علیه وآله:۱. وَ ما کُنْتَ بِجانِبِ الطُّورِ إِذْ نادَیْنا وَ لکِنْ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ. قصص/سوره۲۸، آیه۴۶. ...
جملاتی از کاربرد کلمه نبوت محمد
فرقان سوره ۲۵ از قرآن است و ۷۷ آیه دارد. مشابه دیگر سوره‌های مکی، تأکید این سوره بر مسائل مبدأ و معاد و نبوت محمد و مبارزه با شرک و بت‌پرستی است. در ادامه سوره صفات مؤمنان راستین را برمی‌شمرد. نام سوره از آیهٔ اول آن گرفته شده که از قرآن به عنوان فرقان (جداکننده حق و باطل) یاد می‌کند.
سوره زُمَر سوره ۳۹ از قرآن است و ۷۵ آیه دارد. به مانند دیگر سوره‌های مکی، این سوره در مورد اعتقادات پایه‌ای مسلمانان مانند توحید، معاد، اهمیت قرآن، و نبوت محمد سخن میگوید. دعوت به یکتاپرستی خالص شاخص‌ترین پیام این سوره است. بخشی از این سوره نیز در مورد توبه است. نام این سوره از آیهٔ ۷۱ و ۷۳ آن گرفته‌شده‌است و نام دیگر آن غُرَف است.
قوله: قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ این در شأن جهودان آمد که نبوت محمد (ص) را منکر بودند، و حجّ کردن را واجب نمی‌دیدند، و آیات که در وجوب آن فرو آمد در کتب منزّل نمی‌پذیرفتند. آن گه گفت: وَ اللَّهُ شَهِیدٌ عَلی ما تَعْمَلُونَ پوشیده میدارید بر خدای آنچه بر وی پوشیده نشود؟ ندانید که وی عزّ و جلّ حاضر است بعلم هر جای و دانا بهر جزای و گواه بهر نهان و پیدای.
گفت: شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الایة وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِیناً الآیة و الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ الی قوله الْإِسْلامِ دِیناً الآیة وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ و مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ الآیة هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی الآیة ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ بَغْیاً بَیْنَهُمْ... و آن اختلاف ایشان و کتمان ایشان جز حسد را نبود، که در توریت دانسته بودند که نبوت محمد حق است و راست، چون او را از عرب یافتند حسد آمد ایشان را، و بحسد در کار وی مختلف شدند، پس هر کس که اللَّه تعالی بفضل خود او را هدایت داد، و در علم وی از مؤمنان بود حقیقت این اختلاف بشناخت، و بتوفیق و ارادت حق بدین حق راه یافت، و بر سنن صواب راه برد.
وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثاقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ جهودان را میگوید، و این کتاب تورات است. «لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَ لا تَکْتُمُونَهُ» بیا قراءت مکی و بو عمرو و عاصم است، و اینها با شأن نبوت محمد (ص) شود، و لام لام عزم است در موضع قسم تحقیق را در آورد یعنی که اللَّه پیمان گرفت از ایشان که لا بد پیدا کنند مردمان را شأن و نعت و صفت محمد (ص)، و آن را پنهان نکنند.