ناپدیدار

در آخر میشوی مر ناپدیدار در آنسو میشوی کلّی پدیدار

چو جسم و اسم گردد ناپدیدار حقیقت جان جان آید پدیدار

اگر این خاک گردد ناپدیدار توانم گشت وصلش را خریدار

دو عالم در تو ای دل ناپدیدار تو اینجائی و آنجاناپدیدار

منم مخفی ز جمله ناپدیدار که آوردم ز خود کلّی بدیدار

بهشت از شرم حسنش ناپدیدار برش بتخانه چین نقش دیوار

چون پدید آمد رخت از زیر زلف تا بدیدم ناپدیدار توام

همان دیوبد سوی کهسار شد از آن انجمن ناپدیدار شد

طلسمت گر شود کل ناپدیدار مراد وصل جان آید بدیدار

زهی عطّار در تو ناپدیدار شده واله فشانده سر در اسرار