ناوسروان

با آغاز جنگ جهانی دوم، او-۵۳ به فرماندهی ناوسروان ارنست-گونتر هاینیکه ماه اکتبر سال ۱۹۳۹، به همراه دو او-بوت دیگر، برای حمله به کاروان‌های دشمن راهی ناحیه تنگه جبل‌الطارق شد تا با رخنه به مدیترانه کشتیرانی دشمن در آن را مورد حمله قرار دهد. پس از مدتی توقف در جنوب غربی ایرلند به حرکت خود ادامه داد. نزدیکی خلیج بیسکای یک کاروان که رو به شمال می‌رفت، شناسایی شد. هاینیکه اقدام به ارسال پیام به او-بوت‌های دیگر و تعقیب کاروان کرد اما پس از گذشت سه روز عملیات بدون هیچ حمله موفقی متوقف گشت. در پی کمبود سوخت او-۵۳ بدون رسیدن به مقصد نهایی به کیل بازگشت. هاینیکه به جهت نشان دادن احتیاط بیش از حد در حمله به کاروان دشمن از مقام فرماندهی این او-بوت خلع شد.

او-۱ از نوع ۲آ در کارخانه کشتی‌سازی دویچه ورکه در کیل ساخته شد. کار ساخت او-۱ همراه با برگزاری جشن از ۱۱ فوریه سال ۱۹۳۵ آغاز گردید و طی فرایندی پرسرعت پس از طی تنها ۱۳۸ روز در ۱۵ ژوئن همان سال به پایان رسید. این او-بوت با خدمه‌ای که آموزش‌های لازم را در هلند دیده بودند، ۲۹ ژوئن به فرماندهی ناوسروان کلاوس اورت وارد کریگس‌مارینه شد و در قالب گروه آموزشی ودیگن در خدمت دانشکده جنگ‌افزارهای ضدزیردریایی قرار گرفت.

او-۱۰۵ به فرماندهی ناوسروان یورگن نیسن ماه ژوئن سال ۱۹۴۲ از لوریان راهی دریا شد. هنگام گذر از خلیج بیسکی مورد حمله یک هواگرد گشتی ساندرلند قرار گرفت و به شدت آسیب دید. به بندر ال فرول در اسپانیای بی‌طرف پناه برد. مدتی بعد برای تعمیر به لوریان بازگشت.

در پی صدور فرمان پیشوا در روز ۱۷ سپتامبر سال ۱۹۴۱ مبنی بر اعزام او-بوت‌های کریگس‌مارینه به مدیترانه در جهت پشتیبانی از نیروهای ورماخت در شمال آفریقا و حمله به کشتیرانی تدارکاتی بریتانیا، او-۷۵ به فرماندهی ناوسروان هلموت رینگلمان با گذر از تنگه جبل‌الطارق وارد این دریا شد. این او-بوت نخستین ساعات صبح روز ۱۲ اکتبر با اژدر و آتش توپ دو ناوچه آب‌خاکی تانک‌بر، ال‌سی‌تی۲ و ال‌سی‌تی۷، را نزدیکی ساحل لیبی در شرق طبرق غرق کرد. تعدادی از نجات‌یافتگان توسط او-۷۵ از دریا برداشته و به عنوان اسیر جنگی در خشکی پیاده شدند. روز ۲۵ اکتبر اقدام به حمله یک ناوشکن با اژدر موفق‌آمیز نبود. او-۷۵ سپس راهی جزیره سالامیس، پایگاه دریایی آلمان در یونان شد و روز ۲ نوامبر در آن پهلو گرفت.

در پی ورود ایالات متحده به جنگ و آغاز کارزار تلافی‌جویانه او-بوت‌ها در آب‌های این کشور، او-۵۷۸ به فرماندهی ناوسروان ارنست-آوگوست ریوینکل روز ۲۸ فوریه سال ۱۹۴۲ ناوشکن آمریکایی جِیکوب جونز را در نزدیکی سواحل نیوجرسی غرق کرد که به کشته شدن ۱۳۸ تن انجامید.

او-۵۵۹ به فرماندهی ناوسروان هانس هایتمان جزو نخستین او-بوت‌هایی بود که روز ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۴۱ با گذر از تنگه جبل‌الطارق از اقیانوس اطلس وارد مدیترانه شد و بدون مشکل به پایگاه دریایی سالامیس در یونان رسید. در این موقعیت موظف به پشتیبانی از آفریکاکور با حمله به کشتیرانی متفقین در سواحل لیبی و مصر شد.

با آغاز جنگ جهانی دوم، او-۴۷ به فرماندهی ناوسروان گونتر پرین، روز ۱۲ اکتبر سال ۱۹۳۹ به جزایر اورکنی نزدیک شد و یک روز را در عمق آب به انتظار نشست. او-بوت عصر روز بعد به سطح آمد و به آرامی از کانال منتهی به تأسیسات پایگاه نیروی دریایی بریتانیا در اسکاپا فلو در اسکاتلند عبور و در محیط آن رخنه کرد. دو نبردناو بریتانیایی پهلو گرفته در ساحل مشاهده شد. او-۴۷ ساعت ۱:۱۶ بامداد ۱۴ اکتبر از فاصله ۳۰۰۰ متری سه اژدر به سمت این دو هدف شلیک نمود. حدود سه دقیقه بعد یکی از اژدرها به نبردناو رویال اوک اصابت کرد که منجر به غرق شدن این شناور به همراه ۷۸۶ خدمه آن گشت.

او-۸۱ به فرماندهی ناوسروان فریدریش گوگنبرگر، روز ۲۹ اکتبر سال ۱۹۴۱ سومین گشت رزمی خود را از برست آغاز کرد. این او-بوت در قالب گروه دوم از او-بوت‌های آلمانی قصد ورود به مدیترانه را داشت. به هر صورت، او-بوت تقریباً بلافاصله در خلیج بیسکی با دو هواگرد فرماندهی ساحلی نیروی هوایی بریتانیا مواجه شد و مورد حمله آن‌ها قرار گرفت. با وجود صدمات جدی وارد آمده به آن در اثر آتش مسلسل‌ها و خرج‌های عمقی هواگردهای دشمن، او-۸۱ موفق به گریز از مهلکه و بازگشت به پایگاه در برست جهت تعمیر شد.

انگلبرت اندراس روز ۲ مارس سال ۱۹۱۱ در بامبرگ زاده شد. ماه اکتبر سال ۱۹۳۹ در حمله به اسکاپا فلو افسر دیده‌بان و نایبِ ناوسروان گونتر پرین در او-۴۷ بود. مدت کوتاهی بعد فرماندهی او-۴۶ به او سپرده شد. اندراس به یکی از برترین فرماندهان او-بوت بدل گشت و ترفیع تا درجه ناوسروان، ۲۲ کشتی دشمن با مجموع تناژ ۱۲۸٬۸۷۹ تن را غرق کرد. هنگام فرماندهی او-۵۶۷ روز ۲۱ دسامبر سال ۱۹۴۱ در حین تلاش برای غرق کردن ناوهواپیمابر بریتانیایی اودَسیتی مورد حمله خرج‌های عمقی شلیک‌شده از شناورهای محافظ آن قرار گرفت. این او-بوت به همراه تمامی سرنشینان آن در آب‌های شمال شرقی آزور ناپدید شد.

در جریان کارزار حمله به تأسیسات پالایشگاهی متفقین در دریای کارائیب موسوم به «عملیات نوی‌لانت»، او-۱۳۰ به فرماندهی ناوسروان ارنست کالس، اوایل صبح روز ۱۹ آوریل سال ۱۹۴۲ در نزدیکی تاسیسات ذخیره نفت بولن‌بای در کوراسائو بر روی آب آمد و با توپ کالیبر ۸۸ م‌م خود به سمت مخازن نفت آتش گشود. به هر صورت هیچ‌یک از گلوله‌های شلیک‌شده به اهداف اصابت نکرد. آتش پاسخ دفاع ساحلی او-۱۳۰ را وادار به عقب‌نشینی کرد.