نازک تن

ای سرو سهی تازه نهالت چونست نازک تن چون آب زلالت چونست

من آن نازک تن تازه جوانم که دیدی در فلان جائی چنانم

مشکین سر زلف یا رو نازک تن او کز ناز نگشت باد بیرامن او

به نازک تن بپوش آنگه حریر از لالهٔ حمرا به روی یکدگر چون شاهد گل هفت پیراهن

ناز می کرد به پیراهن نازک تن تو نازنینا چه خبر شد که کفن پوش شدی

مگر صد ره ترا گفتم ازین پیش مکن بیداد بر نازک تن خویش