نازنینی

ازین گلنار روی نازنینی لبی با او چو لعل آتشینی

اگر میرم ز ناز نازنینی برافشانم ز شادی آستینی

نه از خطاست که در ابروی تو چین باشد تو نازنینی و ناز تو نازنین باشد

شاه خوبان به نازنینی گفت طاق ما زود گشت خواهد جفت

گرفتارم بدست نازنینی کز هوای خود مرا چون زارتر بیند بخوبی بیشتر نازد

غمت از نازنینی عاشقانرا سراسر در زر و گوهر گرفته

دانه اشکه نگر گونه و رخساره ببین نازنینی تو و ما را به تو صد گونه نیاز

جانا تو نازنینی و خلقی نیازمند چشمی بناز جانب اهل نیاز دار

میان نازنینان نازنینی ز شیرینیش شیرین خوشه چینی

غلام آن بتم کز نازنینی نظر هم بر چنان اندام بارست