نازموده

دلی داری که دردی نازموده ست از بلا هرگز من ار چه درد خود گویم، بران دل یاد کی ماند

سال عمرش دو ده نبوده هنوز دور نه چرخ نازموده هنوز

جوابش چنین داد آن شرزه‌سگ که‌ای نازموده ز هفتاد، یک

به هر ره مشو تا ندانی درست هر آبی مخور نازموده نخست

غافلی از جهان و از کارش نازموده به فعل کردارش

کار عامه است این چنین ترفندها نازموده خیره خیره مشکرم

منداز بخیره نازموده زی باز چو کودکان کبوتر

گمان بری‌ که محمّد شه آفتاب ملوک به نازموده لقب برنهاده حسّانم

تنگی راه را صفت بشنو در رهی نازموده خیره مرو