ناز و نوش

تا شاد کام باشد با ناز و نوش جفت تا سوگوار باشد با درد و رنج یار

راحت از محنت بمیمون ملک او دارد ملوک بر فزونش باد دائم ناز و نوش و کام و نام

ز ناز و نوش همه خلق بود نوشانوش ز خلق و مال همه شهر بود مالامال

از آنکه تا هنوزش بود به تن رمقی ز ناز و نوش جهان طبعش امتناع کند

چنینست رسم سرای سپنج گهی ناز و نوش و گهی درد و رنج

گرسنه، ولی سیر از ناز و نوش برهنه، ولی خلق را عیب پوش!

خوش آن عصر رخشان با ناز و نوش که زرنوشت آباد بودی به شوش

چنین است آیین چرخ بلند گهی ناز و نوش و گهی درد و بند

چنینست کار سرای سپنج گهی ناز و نوش و گهی درد و رنج

خانمان دوستان از جود او پر ناز و نوش شهر و بوم دشمنان از سهم او زیر و زبر