ناجایگه

عاشقان از درد زان نالیده‌اند که نظر ناجایگه مالیده‌اند

ستایش تو کنم خویشتن ستوده بُوَم که رخت بخت به ناجایگه نیفکندم

آنرا که از تو خورد و به ناجایگه فتاد برداشت از زمین نتواند به صد پشنگ