مرکز چرخش

در سال ۱۶۸۷، آیزاک نیوتن در اصول ریاضی فلسفه طبیعی نشان داد که این به این دلیل است که زمین شکلی کمی کره‌وار (در قطب‌ها مسطح) دارد که ناشی از نیروی گریز از مرکز چرخش آن است. در عرض‌های جغرافیایی بالاتر، سطح به مرکز زمین نزدیکتر است، بنابراین گرانش با عرض جغرافیایی افزایش می‌یابد. از این زمان به بعد، آونگ‌ها برای اندازه‌گیری گرانش به سرزمین‌های دور برده شدند و جداولی از طول آونگ ثانیه‌ای در مکان‌های مختلف روی زمین تهیه شد. در سال ۱۷۴۳، الکسی کلرو اولین مدل هیدرواستاتیکی زمین، قضیه کلرو را ایجاد کرد، که امکان محاسبه تخت‌شدگی زمین را از اندازه‌گیری‌های گرانشی فراهم می‌کرد. مدل‌های دقیق‌تر از شکل زمین به تدریج به دنبال آن آمدند.

معمار این برج‌ها هلموت یان است. هر یک از این برج‌ها در جهت عرضی مخالف هم قرار دارند (۵ درجه از مرکز چرخش دارند.)