مجه

وی برق مجه که خنجری بینی کز هیبت آن بیفسرد آذر

همچو گرگ غافل اندر ما مجه ای ز ننگ عقل تو بی‌عقل به

گوید بطعنه با دل من هر شبی فلک بیهوده پر مجه که نیاید قمر بدست

ایْ بُورِهْ سوارْ! چَمْ بَزویی منه چَمْ بَسونِ آهو رَمْ بکردی مجه رَمْ

پشت را روی باش و خیره مجه بر سرِ دار دست و پای منه

گر گنج خواهی سر بنه ور عشق خواهی جان بده در صف درآ واپس مجه ای حیدر کرار من

چو تو جمعیت جمعی تو در این جمع چو شمعی چو در این حلقه نگینی مجه ای جان زمانه

ای دل از غم مجه که نگزیرد یوسفی را ز چاه و زندانی

چو نگنجی در آن گره مگریز و سپس مجه چو فقیران سری بنه که سلام علیکم

ای فضولی سو به سو چندین مجه ور جهی باری برون جه راستک