مایی

کعبهٔ زوّار فیض مایی و از عشق یمن یمین الله است هر حجرت را

یکدل و دو دوستی نبود نکو عاشق مایی به ترک غیر گو

جمله یکی بود و دویی هیچ نه دعوی مایی و تویی هیچ نه

گفتم ای جان تو عین مایی گفت عین چه بود در این عیان که منم

گر حریف مایی تو، ما و کنج می‌خانه ور زعشق می‌پرسی، عشق در خمست اینجا

تو خضر چشمه حیوان مایی چراغ کلبه احزان مایی

شمس الحق تبریزی ای مایه بینایی نادیده مکن ما را چون دیده مایی تو

تو فرزند مایی و زیبای گاه تو تاج کیانی و پشت سپاه

ای مردم چشم ار چه نمی‌بینمت اما پیوسته تو در دیده غمدیده مایی

تو عقل عقل مایی چرا ز ما جدایی سری که عقل از او شد نه گیج ماند و حیران