زنان باردار

با وجود چندین اثر هنری اخیر که زنان باردار را به تصویر می‌کشد، یک نویسنده از کمبود تصاویر بصری زنان باردار در فرهنگ بصری عمومی شگفت زده شده‌است. یک مطالعه تحقیقاتی که توسط جامعه‌شناس فرانسوی پیر بوردیو در سال ۱۹۶۳ انجام شد، نشان داد که اکثریت ۶۹۳ سوژه مورد مطالعه فرانسوی فکر می‌کردند که عکس یک زن باردار، بنا به تعریف، نمی‌تواند زیبا باشد.

اولین رکورد قانع کننده از پاندمی آنفلوآنزا در سال ۱۵۱۰ بود. این بیماری در شرق آسیا و سپس به شمال آفریقا و سپس اروپا گسترش یافت. به دنبال این پاندمی، آنفلوآنزای فصلی با پاندمی‌های بعدی در سال‌های ۱۵۵۷ و ۱۵۸۰ رخ داد. پاندمی آنفلوآنزا در سال ۱۵۵۷ به‌طور بالقوه اولین باری بود که آنفلوآنزا با سقط جنین و مرگ زنان باردار مرتبط شد. پاندمی آنفلوآنزای ۱۵۸۰ در تابستان در آسیا سرچشمه گرفت، به آفریقا، سپس اروپا و در نهایت آمریکا گسترش یافت. در پایان قرن شانزدهم، آنفلوآنزا به عنوان یک بیماری خاص و قابل تشخیص با اشکال همه گیر و بومی شناخته شد. در سال ۱۶۴۸، کشف شد که اسب‌ها نیز آنفلوآنزا را تجربه می‌کنند.

در سال ۱۹۳۷ ارتش ژاپن نانجینگ را که در آن زمان پایتخت چین بود، تصرف کرد. در این اشغال هفت هفته ای به نام قتل‌عام نانجینگ، حدود ۸۰۰۰۰ زن توسط سربازان ژاپنی مورد تجاوز قرار گرفتند. زنان و دختران چینی در هر سنی مورد تجاوز جنسی، مثله کردن، شکنجه، بردگی جنسی قرار گرفته یا کشته شدند. تعداد نامعلومی از آنها باردار ماندند. بسیاری از زنان باردار نانجینگ در سال ۱۹۳۸ خود را کشتند، و برخی دیگر در هنگام تولد نوزادان خود اقدام به قتل نوزاد کردند. در طول قرن بیستم هیچ سابقه ای مبنی بر اینکه هیچ زن چینی اذعان کند فرزندش در نتیجه تجاوز جنسی به نانجینگ به دنیا آمده‌است وجود نداشت.

در اواخر دوره قرون وسطی، نقاشی پرتره‌هایی از زنان باردار شروع شد، اگرچه مد لباس‌هایی که در جلو جمع شده بودند، تفسیر یا شناسایی آن‌ها را با اطمینان دشوار می‌کرد. پرتره آرنولفینی توسط نقاش فنلاندی یان وان آیک در سال ۱۴۳۴ ممکن است نمونه ای از بارداری باشد، اما دیدگاه‌های کنونی مورخان هنر عمدتاً مخالف این موضوع است، زیرا قدیسین باکره اغلب به همین شکل نشان داده می‌شدند.

میزان میانگین ریبوفلاوین مورد نیاز بدن روزانه بین ۱٫۱ تا ۱٫۳ میلی‌گرم برای بزرگسالان و ۱٫۶ برای زنان باردار یا شیرده می‌باشد.

هرگاه میزان ذخایر آهن بدن کم باشد و گلبول‌های جدید به‌سرعت تشکیل شوند، جذب آهن افزایش می‌یابد. این موضوع در نزد کودکان در حال رشد و زنان باردار دیده شده‌است.

ثابت شده‌است که شنا تأثیر مثبتی بر سلامت روان زنان باردار و مادران دارد.

شواهد اخیر نشان می‌دهند که در زنان باردار شمارش کلونی‌های پایین‌تر از

شناخته شده‌ترین آنها ونوس ویلندورف است، مجسمه سنگ آهکی اولیتیک زنی که سینه‌ها و باسنش برای تأکید بر باروری او برجسته شده‌است. . این تندیس متعلق به ۲۵۰۰۰ سال قبل از میلاد در اتریش کشف شده‌است. این مجسمه‌ها شکم، باسن، سینه‌ها، ران‌ها یا فرج سوژه را نمایان می‌کنند، اما میزان باردار بودن این پیکره‌ها به‌طور قابل‌توجهی متفاوت است و اکثر آنها اصلاً باردار نیستند. یک بررسی از مجموعه حدود ۱۴۰ مجسمه نشان داد که تنها ۱۷٪ از آنها زنان باردار را نشان می‌دهند، که تا ۳۹٪ گسترش می‌یابد «که احتمالاً می‌تواند حاملگی را نشان دهد».

با نزدیک شدن به دوران مدرن، برخی از هنرمندان شروع به نشان دادن بارداری واضح‌تر، با چهره‌های باردار و برهنه تر از قبل کردند. دو نقاشی توسط گوستاو کلیمت، امید ۱ (۱۹۰۳) و امید ۲ (۱۹۰۷–۱۹۰۸)، زنان باردار و لاغر را در نیمرخ نشان می‌دهند. در امید ۱ شکل برهنه است، و بارداری بسیار مشهود است، در حالی که در امید ۲ یک لباس یا شنل بزرگ و استادانه این موضوع را کمتر آشکار می‌کند.