شاه شاهان

تیمور پس از این تهاجم مقدماتی متوجه سیستان شد و پس از عبور از ناحیه اوق، حصار زره را مورد هجوم قرار داد و در همان روز نخست آن قلعه را علی‌رغم مقاومت شجاعانه محافظینش که ۵۰۰۰ تن بودند و تا آخرین نفس جنگیدند به تصرف درآورد. او پس از آن متوجه زرنج. گردید در نزدیکی شهر شاه شاهان وعده ایی از بزرگان سیستان برای گفتگو در باب صلح به حضورش رسیدند.

چو ویرو چیره شد بر شاه شاهان بدید از بخت کام نیکخواهان

جان من تا گدای حضرت اوست شاه شاهان گدای جان من است

چو رخت از بر کوه بُرد آفتاب سر شاه شاهان درآمد به خواب

عنوان هرمز یکم به کمک منابع اولیه (سنگ‌نبشته‌ها و سکه‌ها) آشکارا دیده می‌شود. به عنوان ولیعهد اورمزد-اردشیر طبق سنگ‌نبشته شاپور عنوان «شاه بزرگ ارمنستان» (فارسی میانه: ووزورگ شاه ارمنیان؛ پارتی: ووزورگ شاه ارمنین) را دارد. او در سمت بعدی خود به عنوان شاه ساسانی عنوان شاه شاهان (فارسی میانه: شاهنشاه) را دارد که در سنگ نبشته‌های کرتیر این عنوان یاد شده است. علاوه بر این عنوان رسمی او به عنوان پادشاه شاهنشاهی ساسانی بر روی سکه‌ها چنین یاد شده است: «مزدا-خدا ستوده اورمزد، شاه شاهان ایران و انیران که چهر از ایزدان دارد.» و بدین وسیله هرمز یکم عنوان پدرش را دارد، عنوانی که از سنگ‌نبشتهٔ شاپور معروف گردیده است.

چو باز آمد ز قلعه شاه شاهان نبد همراه با او ماه ماهان

و تیمور ملک قطب الدین و رعایای سیستان را به سمرقند کوچانید و قضاة، علما و بزرگان را نیز به فراه تبعید کرد. او سپس حکومت آن ناحیه را به شاه شاهان (۷۸۵–۸۰۵ هـ ق) واگذار کرد و متوجه بست شد. در میان راه قلعه طاق را فتح و ویران نمود و چون به کنار هیرمند رسید با ویران کردن بند رستم تخریب سیستان به نهایت رسید

به باغ اندر نشسته شاه شاهان به نزدش ویس بانو ماه ماهان

دگر ره در سرای شاه شاهان فروزان گشت روی ماه ماهان

در فنا چون بنگرید آن شاه شاهان یک نظر پای همت را فنا بنهاد بر فرق بقا

کرده توفیق پادشاه خودش شاه شاهان رعیّت خردش

این که هرمز یکم بی شک از پیروان آیین زرتشت بود را طرح‌های روی سکه‌ها اثبات می‌کنند. در این طرح‌ها او خود را، «مزدا-خداستوده اورمزد، شاه شاهان ایران و انیران که چهر از ایزدان دارد»، می‌نامد. همچنین در پشت سکه تصویر یک آتشکده حک شده که در کنار آن دو پیکره از خدایان آیین زرتشتی وجود دارد که در مورد هویت آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد. این تصویرها و نوشته‌ها در دو روی سکه آشکارا نشان دهندهٔ آیین زرتشتی هستند.

چه خواری کرد با من شاه شاهان به پیش ویس بانو ماه ماهان

چو سلطان معاصم شاه شاهان به فال نیک آمد در صفاهان