فلک زده

و یا تو گوئی در بوستان شرع رسول یکی درخت برومند بر فلک زده سر

فکرتش نقشها کشیده بر آب همتش بر فلک زده پهلو

از حوصلهٔ زمانهٔ تنگ بر فرق فلک زده شباهنگ

در سایه ی جناب تو فضل فلک زده عیسی چنانک باید خرم گذاشته

دنیا و دین و جان و خرد میدهد بباد بیچاره آن فلک زده کوشد دچار دل

به آه داشتم امیدها، ندانستم که این فلک زده هم رنگ آسمان گیرد

پیش قدر تو فلک چیست؟ که قدرت چو فلک زده بر هر طرفی پرده‌سرایی دارد

تو گر ز ماضی و مستقبل آگهی خوشباش من فلک زده از حال خویش بی‌خبرم

تنم ز سنگ ملامت کبود شد هرجا من فلک زده را آسمان دیگر شد