فرزدق

از هنرهای تو نتواند گفتن مدح تو گر بفر تو فرزدق زنده گردد یا جریر

گفت نیل مراضی حق را بس بود این عمل فرزدق را

در عجم هم چون بلنداقبال می باشد کسی گر فصیحی در عرب نامش فرزدق گشته است

بمدحش اندر گویی مرکّبست دو چیز یکی زبان فرزدق دگر بیان جریر

هرگه که سوی فضل گرایی زبان فضل گوید زهی فرزدق و سحبان نظم و نثر

دگر نیارم گفتن، که در جهان خرد کمینه ریزه‌خورانم فرزدق است و جریر

در عهد تو کمینه ثنا خوان صدر تو ممدوح صد فرزدق و مخدوم صد جریر

سلیمان گفت: فرزدق وای بر تو، نزد من به زنا اقرار کردی و باید حدت زنم. گفت: کتاب آسمانی حد از من برداشته است. گفت: چسان.

بلبل همطبع فرزدق شده‌ست سوسن چون دیبه ازرق شده‌ست

مشکن به طمع مرا تو ای ممسک چونان که جریر مر فرزدق را