شکارافکن

نیش خاری نیست کز خون شکاری سرخ نیست آفتی بود این شکارافکن کزین صحرا گذشت

زلف شیرین که کمندی‌ست شکارافکن و شاهین شرطش است است که خسرو به شکار آمده باشد

به راهت ای شکارافکن منم آن ناتوان صیدی که خونم را بحل سازم اگر بندی به فتراکم

از هجوم مژه کن غارت و ز ابرو تاراج ای سپهدار شکارافکن یغما نخجیر

بازوی شکارافکن آن غمزه بنازم تیرش اگر از سینه خطا شد به جگر زد

به غمزه های شکارافکن از کمین برخیز ز خونبهای من ای نازنین سوار مپرس

به فتراک ارنه می‌بندی ز ننگ لاغری باری به تیری ای شکارافکن شکارم می‌توان کردن

در این صحرا شکارافکن خیال کیست حیرانم که رقص موج‌ گل با خون هر نخجیر می جوشد

هر آنچ او فحل‌تر باشد ز نخجیر شکارافکن بدو خوشتر زند تیر

کیست یارب این شکارافکن که دوران بهر آن بر سمند آسمان از مِهر طبل باز بست