ساده روی

عاشقی که از دهشت حبیب دلتنگ بود و از وحشت رقیب پای در سنگ، آرزو می برد که کی باشد که آن ساده روی ریش برآورده باشد و پندار حسن از سر بیرون کرده تا بی تحاشی در خدمت او توانم بود و بی تکلف از صحبت او توانم آسود.

ننهاده پا به خانه آئینه از حجاب این ساده روی صورت خود را ندیده است

ای پسر ساده دل و ساده روی هر چه دعا میکنم آیین بگوی