زره ور

گر سنان گیرد عدو گردد بر او همچون زره ور زره پوشد عدو گردد بر او همچون سنان

تیغ ها صیقل خورشید سپرکش گردند نیزه ها دامن گردون زره ور گیرند

آن پسته شکر گر او را چه کوچکی است وآن سنبل زره ور او را چه درهمی است

همچو زنجیر و زره کار مرا در هم زده حلقه و زنجیر آن زلف زره ور کرده اند

موی بند بزر از موی زره ور ببرید عقرب از سنبلهٔ ماه سپر بگشایید

گر حاجب تو پوشد پیکار را زره ور چاوش تو بندد پرخاش را کمر

لعل شکر شکن و زلف زره ور بینید لاله دل سیه و نرگس جادو نگرید

چو دارد دشنهٔ پولاد را پاس بسنباند زره ور باشد الماس