شاه قطب الدین

معنی کلمه شاه قطب الدین در لغت نامه دهخدا

شاه قطب الدین. [ ق ُ بُدْ دی ] ( اِخ ) دهی از دهستان بیضابخش اردکان شهرستان شیراز. دارای 251 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آن برنج ،غلات و چغندر است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).، شاه قطب الدین محمود. [ ق ُ بُدْ دی م َ ] ( اِخ ) ابن مبارزالدین محمد و برادر جلال الدین شاه شجاع. وی از سال 759 هَ. ق. تا سال 776 هَ. ق. حکومت کرد. رجوع به شاه محمود شود.

جملاتی از کاربرد کلمه شاه قطب الدین

و تا نپنداری که این دو بزرگ نه سخنی بی تحقیق گفته‌اند. زیرا که شیخ فریدالدین محمد به ابتدا مانند آبای معظم خود صاحب ثروت و مکنت و جامع فضائل و حاوی خصائل و در حکمت الهی و طبیعی بی نظیر و همتا و عطار خانه‌های نیشابور همگی متعلق به جناب شیخ بوده و خود در دواخانهٔ خاصه همه روزه بیماران را معالجه می‌فرموده و اغلب را دوا از دواخانهٔ خود می‌داده و استاد شیخ در این علم و عمل شیخ مجدالدین بغدادی حکیم خاصهٔ خوارزم شاه قطب الدین محمد بوده و بعد از فراغت از معالجات شیخ به نظم مثنویات می‌پرداخته. چنانکه در کتاب خسرونامه می‌فرماید: