زمان فروپاشی
جملاتی از کاربرد کلمه زمان فروپاشی
خانواده ایشیده تا زمان فروپاشی شوگونات توکوگاوا و شروع دوره میجی به وظایف خود به عنوان قاضی زندان ادامه دادند.
. ایرانی‌ها رسماً در سال ۱۸۲۸ در پی عهدنامه ترکمانچای ایروان را واگذار کردند. پس از ۳ قرن سیطره ایران، ایروان به همراه بقیه ارمنستان شرقی به عنوان «ابلاست ارمنستان» تعیین شد، و ارمنستان روسیه به صورت بخشی از امپراتوری روسیه درآمد، که تا زمان فروپاشی این امپراتوری در سال ۱۹۱۷ برقرار بود. روس‌ها از فرایند مهاجرت معکوس جمعیت ارمنی از ایران و ترکیه حمایت کردند. با اسکان مجدد جمعیت ارمنی، درصد ارامنه در ایروان از ۲۸٪ به ۵۳٬۸٪ افزایش یافت. نیت از اسکان مجدد ایجاد یک سد دفاعی روسی در خاورمیانه بود. در سال ۱۸۲۹, مهاجران ارمنی از ایران در شهر سکنی داده شدند و بخش جدیدی از شهر ساخته شد.
در زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی میان سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲، شهر به «کومایری» تغییر نام یافت و سرانجام … «پایگاه نظامی ۱۰۲ام» روسیه در شهر گیومری واقع شده‌است. در کیلومتری شمال گیومری، مرکز استان شیراک واقع شده‌است.
ارتش ایران افشاری ریشه در خشونت‌های نسبتاً مبهم و خونین بین جناحی در خراسان در زمان فروپاشی دولت صفوی داشت. هسته این ارتش گروهی چند صد نفره از سربازان تحت فرماندهی یک جنگ‌سالار محلی به نام نادر قلی از طایفه افشار در شمال شرق ایران بودند. با این حال، در اوج قدرت نادر به عنوان شاهنشاه، او فرماندهی ارتش متشکل از ۳۷۵٬۰۰۰ جنگجو را بر عهده داشت که به گفته اکسورثی، قدرتمندترین نیروی نظامی زمان خود را به رهبری یکی از بااستعدادترین و موفق‌ترین رهبران نظامی تاریخ تشکیل می‌داد.
از زمان فروپاشی اتحاد شوروی، هیچ‌یک از دولتهای حاکم بر اوکراین قوانین لازم برای حمایت و دفاع از زبان، مذهب و سایر حقوق اقلیت‌های ساکن این کشور را تصویب نکرده‌اند. از آغاز درگیری‌ها در شرق اوکراین، احساسات ضدیهودی در شرق این کشور بالا گرفته‌است. گفته می‌شود این نگرش با پخش اعلامیه‌هایی از طرف جمهوری مردمی دونتسک (وابسته به دولت روسیه) دامن زده می‌شود.
ایروان در اصل شهر کوچکی بود تا آنکه پایتخت ارمنستان شد و به جمعیت یک میلیونی رسید. تا زمان فروپاشی اتحاد شوروی، ایروان شهری با بیشینه جمعیت ارمنی و کمینه جمعیت روسی، آذری، کرد و ایرانی بود؛ ولی پس از فروپاشی شوروی و جنگ قره‌باغ، جمعیت آذری این شهر در تبادل جمعیت میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان در میانه سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ (میلادی) از کشور رانده شدند. همچنین بخش بزرگی از روس‌ها نیز در بحران اقتصادی سال ۱۹۹۰ (میلادی) از کشور مهاجرت کردند و هم‌اکنون اکثریت جمعیت شهر ارمنی است.
به لحاظ جایگاه تاریخی این منطقه دو اصطلاح آسیای مرکزی و آسیای میانه، از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بر سر زبان‌ها افتاد. وزارت امور خارجه ایران، نام آسیای مرکزی را به کار می‌برد.
از زمان فروپاشی اتحاد شوروی تاکنون، تولید اکرانوپلان در کارخانه کشتی‌سازی ولگا در نیژنی نووگورود ادامه دارد. بیشتر اکرانوپلان‌های تولید شده از اواخر دهه ۱۹۸۰ تاکنون در اندازه‌های متوسط و برای حمل مسافر یا استفاده‌های تفریحی ساخته شده‌اند. علاوه بر روسیه، شرکت‌هایی در آلمان، آمریکا، استرالیا، ژاپن، چین و تایوان به طراحی و تولید گونه‌های کوچک اکرانوپلان مشغولند. دفتر مرکزی طراحی هیدروفویل از سال ۱۹۸۵ گونه‌های کوچک اکرانوپلان با ظرفیت حمل ۸ سرنشین را ساخته و عرضه کرده است.
این شهر ۱۶۳ کیلومتر (۱۰۱ مایل) در شمال مدار قطب شمال واقع شده‌است. ایگارکا شهری تک‌صنعتی است که حول یک کارخانه چوب‌بری ایجاد شده و عملیات فرآوری الوار قطع شده در حوضه رودخانه ینی‌سئی را برای صادرات انجام می‌دهد. تا سال ۱۹۵۶، این شهر تا حد زیادی توسط تبعیدشدگان و زندانیان سیاسی مسکونی بود. از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، جمعیت این شهر به سرعت کاهش یافته‌است - از ۱۸۸۲۰ (سرشماری ۱۹۸۹) به ۴۴۱۷ (۲۰۱۹) رسیده‌است.
با کودتای ۷ اردیبهشت ۱۳۵۷، مزاری بار دیگر از افغانستان به نجف و سپس به سوریه رفت و از آنجا به پاکستان رفته باز به افغانستان بازگشت؛ و در حرکت‌های مقاومت ملی علیه ارتش شوروی در افغانستان شرکت کرد. پدر، برادران، خواهر و جمع زیادی از خانواده وی در زمان جنگ شوروی در افغانستان کشته شدند. مزاری تا زمان فروپاشی دولت تحت حمایت شوری سابق در افغانستان، (سال ۱۳۷۱ خورشیدی) به عنوان یکی از رهبران مقاومت علیه حضور بیگانگان و دولت کمونیستی افغانستان، به نبرد ادامه داد.