شکست باطل

معنی کلمه شکست باطل در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شکست باطل (قرآن). باطل در لغت، قرآن و حدیث، اسم فاعل از بطلان است و دارای مفهوم تقابلی «ضد حق» است.
شکست باطل و پیروزی حق، امری حتمی است.«وقل جآء الحق وزهق البـطـل ان البـطـل کان زهوقا»؛ و بگو: «حق آمد، و باطل نابود شد؛ یقیناً باطل نابود شدنی است!»
نوید خداوند
خداوند به پیروزی حق و استقرار آن در زمین و شکست باطل و رخت بربستن آن نوید داده است.«... کذلک یضرب الله الحق والبـطـل فاما الزبد فیذهب جفآء واما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض...»؛ خداوند از آسمان آبی فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه ای به اندازه آنها سیلابی جاری شد؛ سپس سیل بر روی خود کفی حمل کرد؛ و از آنچه (در کوره ها،) برای به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگی، آتش روی آن روشن می کنند نیز کفهایی مانند آن به وجود می آید -خداوند، حق و باطل را چنین مثل می زند!- امّا کفها به بیرون پرتاب می شوند، ولی آنچه به مردم سود می رساند ( آب یا فلز خالص) در زمین می ماند؛ خداوند اینچنین مثال می زند!
تثبیت کننده حق
خداوند، نابودکننده باطل و تثبیت کننده حق است.«... ویمح الله البـطـل ویحق الحق بکلمـته...»؛ آیا می گویند: «او بر خدا دروغ بسته است»؟! در حالی که اگر خدا بخواهد بر قلب تو مُهر می نهد (و اگر خلاف بگوئی قدرت اظهار این آیات را از تو می گیرد) و باطل را محو می کند و حقّ را بفرمانش پابرجا می سازد؛ چرا که او از آنچه درون سینه هاست آگاه است.
هدفی والاتر
...

جملاتی از کاربرد کلمه شکست باطل

می زند جوش از دلم موج شکست باطل السحر خطر خواهم نوشت