فسونگر

چشم از آن چشم فسونگر بستن از نامردمیست واعظ کوته نظر کوته کن این افسانه را

ازان جمله فسونگر دایه ای داشت که از افسونگری سرمایه ای داشت

شه دیوان و ماریچ فسونگر بپرسیدند هر یک حال دیگر

زن مسکین به چشمش خوار گردد فسونگر مرد ازو بیزار گردد

چه حسن است این که مجنون می کند عقل فسونگر را؟ چه رنگ است این که در خون می کشد، دامان محشر را؟

زالی است گرگ دل که تو را دنبه می‌نهد زین دامگاه گرگ فسونگر گذشتنی است

دلبر کیمخت گر ماه فسونگر می شود هر که پا در کوچه او می نهد خر می شود

نهفته دارش از مشتی فسونگر درون هردلش از بد برون بر

به ‌گردش چشم ناز پرور محرفم زد بت فسونگر که دارد این سحر تازه باور که تیغ مژگان ‌کند شهیدم

دگر بار آن فسونگر مرغ چالاک چو پیششس می‌نهادم روی بر خاک