غزل خوانی

قول مطرب نکند هیچ عمل چون نبود باصولی که کند بنده غزل خوانی تو

خسروا، چند غزل خوانی تا غم برود این نه دیوی ست که از سحر و فسون خواهد رفت

روی در صحرا نهد چون محمل لیلی قفس بلبل مستی چو آهنگ غزل خوانی کند

چو باشد سیف فرغانی بر خلق از فراموشان بوقتی کین غزل خوانی مرا ای دوست یاد آری

عندلیبان بر غزل‌هایم غزل خوانی کنند دفترم از حرف رخساری گلستانست باز

گلزار به شهر آمد و بازار چمن شد گوش همه کس محو غزل خوانی من شد

به لب از غنچه حزین ، مهر خموشی زده اند عندلیبان همه در فصل غزل خوانی ما