معنی کلمه طرقبه در لغت نامه دهخدا
طرقبه. [ طُ ق َ ب َ ] ( اِخ ) دهستان مرکزی بخش طرقبه شهرستان مشهد که در قسمت شمال باختری مشهد واقع و نفوس آن در حدود 9709 نفر و متشکل از 14 آبادی بزرگ و کوچک و قراء مهم آن جاغرق با 1628 تن سکنه و عنبران با 698 نفر جمعیت است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).
طرقبه. [ طُ ق َ ب َ ] ( اِخ ) قصبه مرکز بخش طرقبه شهرستان مشهد در 20هزارگزی شمال باختری مشهد. کوهستانی و معتدل با 2938 نفر سکنه. آب آن از رودخانه و محصول آنجا انواع میوه جات ، خشکبار، تریاک ، بنشن ، ابریشم و غلات است. شغل اهالی باغداری و قالیچه بافی و کسب تجارت و راه آن اتومبیل رو است. بواسطه مرکزیت و موقعیت طبیعی که دارد از سایر دهات اطراف خود پرجمعیت تر و وسایل ایاب و ذهاب و زندگی بهتر است. تابستان بیشتر اهالی مشهد در این قصبه زندگی مینمایند. دارای یک خیابان جدیدالاحداث در دست اقدام و چندین شاهراه عمومی و سه میدان که در اطراف آنها دکاکین متعدد اغذیه فروشی است میباشد. ادارات دولتی بخشداری ، شهرداری ، نمایندگی دارائی ، آمار، دفتر ازدواج و طلاق و دبستان و پاسگاه ژاندارمری دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).