صیرفی

قدر شناس گهر خویش باش صیرفی سیم و زر خویش باش

اکنون چو زر خالص سنجیدام عیارت من صیرفی عشقم هان قلب خود بیاور

هر چه را بینی عیاری کرده اند صیرفی کو تا کند معیار عشق

بنه ای صیرفی عشق مرا در آتش از خلاصش چه غم آن زر که در او نیست غشی

با سر میدان چه کار آن که بود خرسوار تا چه کند صیرفی هر کش دینار نیست

مسجد استاد و شاگرد (سلیمانیه / علائیه) تنها اثر به‌جای مانده از دوران چوپانیان است. این مسجد در سال ۱۳۴۱ میلادی (۷۴۲ هجری) به دستور شیخ حسن چوپانی ساخته شد و به افتخار پادشاه‌خوانده‌اش سلیمان، مسجد سلیمانیه خوانده شد. چون عبدالله صیرفی به همراه شاگردش مسئول کتابت کتیبهٔ این مسجد بودند، بعدها مردم تبریز به دلیل نفرت از حکومت چوپانی، این مسجد را استاد و شاگرد خواندند.

چه بیجا گذارم زر اندر خلاص که نشناسدش صیرفی از رصاص

نازم به صیرفی خرابات کز کرم مس می‌ستاند از تو زر ناب می‌دهد

تا که چو زر زرد شد رنگ رخ یاسمین صیرفی آسمان سکه بدینار زد

قلم صنع چه سرمشق جمال تو نوشت سکه زد صیرفی حسن تو در دیر و کنشت

نکو نهاد امیری که نقد طینت وی بصیر صیرفی پیر عقل به پسندید