سلیمان حییم

این واژه از جهت صرفی از واژهٔ عبریِ اِلُوَه (به عبری: אלוה) با پسوندِ جمع تشکیل شده‌است. سلیمان حییم آن را به معنی خدا، قاضی، فرشته و رسول دانسته‌است. معنی واقعی این واژه معمولاً موردِ مناقشه است. این واژه گاهی به صورت یک اسم مفرد آمده‌است؛ و معمولاً گمان می‌شود که به خدای واحد اسرائیل اشاره می‌کند؛ ولی در برخی موقعیت‌ها این واژه به‌عنوانِ جمعِ واژهٔ الوه و به معنی خدایانِ چندگانه یا فرزندانِ خدا آمده‌است. در برخی موقعیت‌ها معنیِ واژه از متن قابل استفاده نیست و به معنی موجودات قدرتمند، فرشتگان و حتی قضات نیز آمده‌است؛ که از متن چنین بر می‌آید که الوهیم به معنای قانونگذاران یا حاکمان انسانی آمده باشد.