زوتر

ایا درویش باتمکین سبک دل گرد زوتر هین میان بزم مردان شین که ایشان جمله رندانند

چو می‌شد با کلاهی ماه گردی چرا این کار را زوتر نکردی؟

چو عشق آمد که جان با من سپاری چرا زوتر نگویی کآری آری

باز عقل از روح مخفی‌تر پرد حس سوی روح زوتر ره برد

زن توقف کرد مردش بانگ زد کای عدو زوتر ترا این می‌سزد

خوش بود گر کاهلی یک سو نهی وز همه یاران تو زوتر برجهی

من و تو هر دو چو لام و الفیم زوتر آ لام الفی بو که شویم

رقصان سوی گردون شوم زان جا سوی بی‌چون شوم صبر و قرارم برده‌ای ای میزبان زوتر بیا

نه مهم بارست و سه ماهم فرح نعمتم زوتر رو از قوس قزح

بگذر ز خشک و از تر بازآ به خانه زوتر از جمله باوفاتر آخر چه بی‌وفایی