غالیه موی

به لابه گفتمش ای ماهروی غالیه موی که ماه روشنی از روی تو ستاند وام

ستاره نامی و مه عارضی و غالیه موی مه و ستاره گرفت از تو نور و غالیه بوی

رهد از قید تو جان در دل شیدا هوسی بخط غالیه موی تو نماند کس را

دست بر زن به زنخدان بت غالیه موی که بود چاه زنخدانش ترا غالیه دان

هم برگل رنگین ز شمیم خوش گلزار نسرین گل و غالیه موی تو باعث

هوای صحبت آن ماهروی غالیه موی هوای خدمت آن خواجه بزرگ نسب

تا چند ز مهر مه آن غالیه موی چون سایه روم در بدر و کوی بکوی