عبدالعظیم حسنی

معنی کلمه عبدالعظیم حسنی در دانشنامه آزاد فارسی

عَبدُالعَظیم حَسَنی ( ـ۲۵۲ق)
محدث و فقیه امامی. از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) بود. بیشتر از محضر امام جواد (ع) و امام هادی (ع) کسب فیض کرد و از اصحاب خاص ایشان بود، همچنین از دانشورانی برجسته چون علی بن جعفر، هشام بن حکم، حسن بن محبوب، محمد بن ابی عمیر و صفوان بن یحیی حدیث گرفت. جمعی از محدثان مشهور مانند محمد بن خالد برقی و پسرش احمد برقی، سهل بن زیاد رازی، حمزه بن قاسم علوی و ابراهیم بن هاشم قمی از او روایت کرده اند. حدیثِ عرضه کردن و بازگونمودنِ عقایدش بر امام هادی (ع) مشهور است. امام (ع) عقاید او را تصدیق و تأیید فرمودند. چند تن از دانشوران این حدیث را شرح کرده اند. گویند از بیم مأموران متوکل یا معتز عباسی به ایران متواری و در یکی از محله های شهر ری به نام سَکَّةالموالی مخفیانه سکونت کرد، تا این که در همان جا وفات یافت. پیکر او را در مسجد الشجرۀ کنونی به خاک سپردند که قرن هاست از زیارتگاه های مهم ایران به شمار می آید. بسیاری از دانشوران اطراف او مدفون هستند. از آثار حضرت عبدالعظیم کتاب خطب امیرالمؤمنین (ع)، و کتاب الیوم واللیله بوده است و احادیث بسیار از طریق او در کتب معتبره و جوامع مهم حدیث بر جای مانده است. چند تن از دانشوران کتاب ها و رساله هایی در شرح احوال و آثار او پرداخته اند که از معروف ترین آن ها رسالۀ صاحب بن عبّاد (۳ق)؛ جنةالنعیم، کجوری؛ و مسند عبدالعظیم از شیخ عزیز الله عطاردی است. نیز← آستانه_حضرت_عبدالعظیم

معنی کلمه عبدالعظیم حسنی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] عبدالعظیم حسنی (۱۷۳-۲۵۲ ق) مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان سادات حسنی و از راویان حدیث. نسب او با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می رسد. او را مردی با تقوا، معروف به امانت داری، صداقت در گفتار، عالم به امور دین، قائل به اصول دین شیعه ومحدث دانسته اند. شیخ صدوق، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است.
عبدالعظیم حسنی، امام رضا(ع) و امام جواد(ع) را درک کرد. نقل است که ایمان خویش را بر امام هادی(ع) عرضه داشت و در زمان او وفات یافته است. حرم حضرت عبدالعظیم واقع در شهر ری، زیارتگاه شیعیان است. در برخی روایات ثواب زیارت قبر او برابر با ثواب زیارت قبر امام حسین(ع) دانسته شده است.
عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب، مشهور به عبدالعظیم حسنی، شاه عبدالعظیم و سیدالکریم، در پنج شنبه ] سال ۱۷۳ق، در زمان حکومت هارون الرشید، در مدینه (درباره محل ولادت وی اختلاف است) متولد شد. پدرش عبدالله بن علی قافه و مادرش دختر اسماعیل بن ابراهیم بوده که به «هیفاء» موسوم است. نسب وی به امام مجتبی(ع) می رسد. نجاشی از عالمان شیعی می گوید: پس از رحلت وی به هنگام غسل، رقعه ای در لباسش یافت شد که نسب وی در آن بدین صورت نوشته بود: من ابوالقاسم فرزند عبدالله، فرزند علی، فرزند حسن، فرزند زید، فرزند حسن بن علی بن ابی طالب هستم. محقق میرداماد نیز درباره وی می نویسد: او (عبدالعظیم) دارای نسب روشن و شرافت آشکار است.

جملاتی از کاربرد کلمه عبدالعظیم حسنی

در تهران درگذشت و در آستانه امامزاده طاهر در صحن عبدالعظیم حسنی مدفون گردید.
جنبش مشروطیت خواهی و خیزش مردمی در تهران از اواخر سال ۱۳۲۳ قمری به تکامل خود نزدیک می‌شد. سخنرانی‌های روشنفکران و مجالس وعظ روحانیان در محرم و صفر و تحصن روحانیان موافق و روشنفکران در حرم عبدالعظیم حسنی نقطه اوج این خیزش بود.
اسماعیل آشتیانی در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۴۹ در ۷۸ سالگی در تهران درگذشت و در صحن عبدالعظیم حسنی به خاک سپرده شد.
ناصرالملک چهار سال نایب‌السلطنه ایران بود. گاهی در لندن و زمانی در تهران به امور رسیدگی می‌کرد. سرانجام چند روز قبل از آغاز جنگ جهانی اول، بار سنگین سلطنت را بر دوش احمدشاه گذاشت که به سن هجده سالگی رسیده بود و با وصول مطالبات گذشته خود به انگلستان رفت. پس از خلع قاجاریه و آغاز سلطنت رضا شاه پهلوی، بار دیگر به ایران آمد و سرانجام در روز چهارم دی ۱۳۰۶ در تهران درگذشت. مدفن او حرم عبدالعظیم حسنی در شهر ری است.
ایستگاه مترو حرم حضرت عبدالعظیم یکی از ایستگاه‌های خط ۶ مترو تهران است این ایستگاه در شهرری (منطقه ۲۰ شهرداری تهران) در ضلع شرقی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی و در کنار محله قدیمی نفرآباد واقع شده و این ایستگاه در حال حاضر توسط شرکت مترو در حال ساخت می‌باشد و قرار است این ایستگاه در حال بهره‌برداری است.