صبح کاذب

عشوهٔ صبح کاذب است کز او خبر آفتاب نشنیدم

کاذبات را حلم او چون صبح کاذب پرده‌وار صادقان را علم او چون صبح صادق پرده‌در

چون همه انوار از شمس بقاست صبح صادق صبح کاذب از چه خاست

نیَم ملول ز تقدیم مدعی، چه عجب ز صبح صادق اگر صبح کاذب افتد پیش

کند روشن طلوع صبح کاذب دعویی خود را گواهی می دهد مسواک و فش زهد ریایی را

ای شده تو صبح کاذب را رهین صبح صادق را تو کاذب هم مبین

ولی چون آفتاب موسوی مشرق‌نشین گردد شود آن صبح کاذب از شقاوت شام ظلمانی

هرفروغی کزدروغی زاید آن یکدم بود صبح کاذب هم برافروزدولیکن یکزمان

برده است از راه، صبح کاذب دعوی ترا غافلی از نور صبح صادق معنی هنوز

صبح کاذب آید و نفریبدش صبح کاذب عالم و نیک و بدش