شیعی. [ عی ی / عی ] ( ص نسبی ) پیرو و یاور و مقتدی می باشد. ( نقض الفضائح ص 177 ). آنکه پیروی علی کند وشیعه باشد. ( از اقرب الموارد ). صاحب مذهب شیعه. دارای مذهب امامیه. از خاصه. از ارباب تشیع. از متشیعه.اهل تشیع. رافضی. روافض ( این دو لغت آخرین اسمی است که متعصبین اهل سنت به شیعه دهند ). امامی. جعفری. منسوب به شیعه ، ولی وقتی مطلق گویند متبادر شیعی جعفری و شیعی دوازده امامی باشد. مقابل سنی. ( یادداشت مؤلف ) : مردمان قم شیعی اند. ( حدود العالم ). تا هست خلاف شیعی و سنی تا هست وفاق طبعی و دهری.منوچهری. || منسوب به گروه شیعه. ( از انساب سمعانی ) ( ناظم الاطباء ). منسوب به شیعه علی بن ابیطالب. ( از غیاث ) ( از آنندراج ) : گر ناصبیت برد عمر باشی ور شیعی خواندت علی نامی.ناصرخسرو.
معنی کلمه شیعی در فرهنگ عمید
شیعه مذهب.
معنی کلمه شیعی در فرهنگ فارسی
واحدشیعه، یک تن شیعه
جملاتی از کاربرد کلمه شیعی
افسر و تخت جهانداری از او زیور گرفت رسم دین شیعی از او نیروی دیگر گرفت
دورت گرفته دوستان، چون دور شیعی ترکمان خیز ای «صفایی» سویشان یک حملهٔ مردانهای
انتخابات دورهٔ بعدی مجلس عراق در ۱۶ اسفند ۱۳۸۸ / ۷ مارس ۲۰۱۰ برگزار شد. پیش از انتخابات، میان احزاب شیعی موجود در ائتلاف یکپارچهٔ عراق اختلاف افتاد. بنا بر این، نوری مالکی ائتلاف جدیدی شامل ۷ حزب به نام ائتلاف دولت قانون (ائتلاف دولة القانون) تشکیل داد. این ائتلاف در انتخابات مجلس ۸۹ کرسی را به دست آورد و پس از فهرست العراقیة (قائمة العراقیة) به رهبری ایاد علاوی که ۹۱ کرسی را به خود اختصاص داده بود، قرار گرفت. این مجلس نیز بار دیگر مالکی را به نخستوزیری برگزید.
شاه مردان را به گردان چون مدد آمد شکست، لشکر شیعی سپاه سنیان بد گهر
محمد باقر روایت میکند که حسن و حسین در این دوران در نماز به مَرْوان بن حَکَم که از سوی معاویه به حکومت مدینه گماشته شده بود، اقتدا میکردند. سید محمد عمادی حائری در دانشنامهٔ جهان اسلام با استناد به منابع شیعی چون حُرِّ عامِلی که اقتدا به شخص فاسِق را نهی میکنند و با توجه به برخوردهای تند حسین با مروان، اعتقاد به نادرست بودن این روایت دارد. گزارشها نشان میدهد که شیعیانی مانند حُجْرِ بن عَدی حتی پیش از کشته شدن حسن بسیار به دیدن او میآمدند و از او تقاضا میکردند تا علیه معاویه قیام کند. اما بنا بر نوشته بلاذری پاسخ او همیشه این بود که «تا زمانی که معاویه هست کاری نمیتوان کرد… امر این است که همیشه در فکر انتقام باشید… اما در مورد آن چیزی نگویید.»
غالب روایاتی که وی نقل کرده، به امام علی (ع) میرسد. بیشتر این روایات در کتابها و منابع شیعی منعکس شدهاند.
مُسنَدِ موسی کاظم، حاوی احادیثی است که محمد بن عبدالله شافعی بَزّاز، عالم سنی از کاظم جمعآوری کردهاست. در میان آثارِ شیعی چندین دعا از کاظم و نیز پاسخهای کاظم به پرسشهای فقهیِ شیعیان از جمله پرسشهای برادرش علی بن جعفر باقی ماندهاست. نیز از یک وصیت خطاب به هشام بن حکم یاد میکنند که نسخههای کوتاه و بلند آن در آثار شیعی مانند الکافی باقی ماندهاست. نیز از رسالهای نام میبرند که دربارهٔ عقل از او روایت شدهاست و مُلّاصَدرا شرحی بر آن نوشتهاست. رسالهٔ دیگری در یگانگیِ خداوند نوشته شده که درواقع پاسخ کاظم به پرسشِ یکی از اصحابش، فتح بن عبدالله، بودهاست.
بد یک تن بد یک شهر باشد ز آنکه تا اکنون دل شیعی کباب است از جفای مردم شامی
فتنهٔ شیعی و سنی و آنهمه آشوب وشر در زمان دولت آل صفی شد مشتهر
رشتهٔ گفتار به هر سو کشید تا سخن از شیعی و سنی رسید
بتابد نور علم من لدنی همه یکسان شود شیعی و سنی
سنی و شیعی ز که و کیستند؟ در پی آزار هم از چیستند؟
بر کاغذی نوشته به ضم برد قاصدی شیعی قیام کردش و بر دیده نم گرفت