سمن ساق

سرو از چه جهت خوانمت ایسرور خوبان چون سرو سمن ساق و گل اندام نباشد

چو ساقیان سمن ساق تو کمربندند گمان برم که قمر جز به برج جوزا نیست

بر بامِ فلک ماهِ زِره موی که دیده ست در باغِ جهان سروِ سمن ساق که دارد

ای سمن ساق ترک سیم عذار تیغ از کف بنه ، قدح بردار

بنفشه قد و سمن موی و لاله اشکم از آنک بنفشه جعد و سمن ساق و لاله رخساری

بزادی زنگ غم ز دل خلق و باده گیر از دست ساقیان سمن ساق همچو رنگ

قدمی رنجه کن ای سرو سمن ساق به باغ تاصنوبر نزند لاف خوش اندامی ها