سفیده دم

روزی که بر نشینی تاج سفیده دم گیرد پناه سایه چتر سیاه را

چون باز سفیده دم درین باغ بنشست بر آشیانه زاغ

زاغ و لاغ شب در سفیده دم خفت وزد به دم جفت زد به دم

چون بر زبان هاتف غیبی سفیده دم هوش صفائی این خبر از گوش جان شنفت

ز آندم که سفیده دم زد بر رخ گلگونت دل میکشدم دامن مانند شفق در خون

صبح از سفیده دم علم فتح بر فراخت تا آفتاب کشور ما میل جنگ کرد

بگشود نگار من نقاب از طرفی برداشت سفیده دم حجاب از طرفی