ستاننده

از نبوّت به جان ستاننده هم پذیرنده هم رساننده

سپهدار مختار فرخنده نام ستاننده ی خون شاه انام

یقال رهنت الشی‌ء و لا یقال ارهنته. و ارهان بمعنی اسلاف درست است. یقال ارهنت فی کذا، ای اسلفت فیه. و الرّهن و الرهین و الرهینه گروگان بود، و المرهون گروگان کرده بود. فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً بمعنی ائتمن است، میگوید اگر کسی از شما کسی را امین کند و امانت پیش وی نهد، فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ أَمانَتَهُ روا بود که ها باز ستاننده شود که او امین آن امانت است، پس آن امانت اوست باستواری با وی منسوب است نه بخداوندی، و با خداوند منسوب است بخداوندی وَ لْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ و فرمودم این امانت دار را که از خشم و عذاب اللَّه بپرهیز، و امانت بجای آر، و بی خیانت بازرسان.

که ای شرزه شیران دشت یلی ستاننده ی خون آل علی (ع)

رباینده است عشق تو ستاننده است زلف تو از این جز صبر نستانی و زان جز عقل نربایی

نهادی بران سیم نام خراج به دیوان ستاننده با فر و تاج

هم ستاننده از که از احمق هم دهنده به که به صاحب حق

زمزمه زینت گوش خرد باج ستاننده ز هوش خرد