لاله رخ

چو روی کودکان ما درخت گل به بار آید نگار لاله رخ باما به خرم لاله زار آید

چو ویس لاله رخ را می همی داد نهان از شاه گفتش ای پریزاد

بهر خدا در من مسکین نگر ای صنم لاله رخ لب شکر

کدام لاله رخ امروز در چمن رفتست به هر که می نگرم داغدار می آید

کس نیستکه در صحبت او نیست خراشی جز لاله رخ خود گل بیخار ندیدیم

شکر خداوند را که لاله رخ من چون دگران نیست نامساعد ومکار

ساقی لاله رخ را ، گو ساغری در افکن گلگون چو اشک عاشق روشن چو رای عاقل

ز لاله رخ صنمی سرو قد بخواه و بنوش برنگ لاله میی بر سماع سرو ستاه

هر سنبلی ز زلف نگاریست لاله رخ هر لاله ئی ز خون جوانیست شهریار

وصف گل تا چند جامی هر که را زان لاله رخ چون تو باشد داغ بر دل کی کند پروای گل