لافتی

هیچ میدانی سخاوت حقّ کیست من بگویم لافتی إلّا علی است

سرافیلت روان از راست میکالت دوان از چپ ملایک لافتی خوانان برندت تا صف هیجا

به شان که جبریل شد لافتی گو پیمبر برای که گفت انت منی

نفس خیر المرسلین است آن ولی کردگار لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار

در آفتاب گرم قیامت مرا برون از سایه لوای شه لافتی مکن

به سوی کسا آن شه لافتی نظر کرد و دید او به چشم خدا

هستم دخیل قنبرت ای شاه لافتی فریادرس تو ما را، فضلاً لقنبرا

به آستان شه لافتی ولی خدا که روز حشر به صد طمطراق می‌آید

ازدو دستش لافتی آمد پدید وز سه قرصش هل اتی آمد پدید

امیدوار چنانم که جرم ابن حسام به گرد کوکبه ی شاه لافتی بخشند