قعیر

دم از ندم چو برارم ز قعر سینه بلب مران بسوی دو لب دوزخ قعیر مرا

لفظ تو آب زلال و خط تو سحر حلال طبع تو بحر قعیر و دست تو ابر مطیر

موج خیزی چنین مهیب و درشت آب گردی چنین قعیر و دژم

تنگ و تاریک و سهمناک و قعیر در و دیوارها سیاه چو قیر

ولیک با همه دانش خجالت از تو برم چو قطره‌یی که بر لجهٔ قعیر آمد

گر اوج چرخ بر لب صحن سرات نیست از نکبت زوال چو بحر قعیر باد