معنی کلمه قادسی در لغت نامه دهخدا
بزرگان که در قادسی با منند
درشتند و با تازیان دشمنند.فردوسی.که این قادسی دخمه گاه من است
کفن جوشن و خون کلاه من است.فردوسی.رجوع به قادسیه شود.
قادسی. [دِ سی ی ] ( اِخ ) حسین بن احمدبن محمدبن حبیب ، مکنی به ابوعبداﷲ. از ابن مالک و ابن ماسی و ابوبکر معید و ابوالفضل زهری و جز ایشان روایت کند. ابن ماکولا گوید سماع هائی نیکو دارد که خود آنها را سروده است. خطیب گوید که وی روایاتی بدون اصل و مأخذ روایت میکرد اورا از این کار منع کردم و اصل آنها را از او خواستم ، ولی وی از روش خود دست برنداشت ، او را گفتم که اینجا در جامع منصور دیگر املاء روایت مکن مگر آنکه اصیل باشد. او جامع مزبور را ترک گفت و به جامع براثا رفت و برای رافضه املاء حدیث کرد، و ایشان را گفت که نواصب مرا از املاء فضائل اهل بیت منع کردند. وی در ذی قعده سال 446 هَ. ق. وفات یافت. ( الانساب سمعانی ).
قادسی. [ دِ سی ی ] ( اِخ ) رستم بن اسامه ، مکنی به ابونعمان. وی از ابوالاحوص و علی بن مسهر و ابوبکربن عباس و ابوخالد احمر و عماربن سیف و عیسی بن یونس روایت کند. ابوحاتم از او حدیث شنیده و در مکه و قادسیه نوشته است. ( الانساب سمعانی ).
قادسی. [ دِ سی ی ] ( اِخ ) علی بن احمد قطان. از عبدالحمیدبن صالح روایت کرده و جعفربن محمدبن نصیر خلدی از او روایت کند. ( سمعانی ).