فلانه

بر سر مستان بیایی هر دمی زحمت نمایی کاین فلان است آن فلانه لا نسلم لا نسلم

صنما، بیا که خسرو ز برای تست هر شب در دیده باز کرده که فلانه ای در آید

چند خواهی شنید از این و از آن که فلان رفت و آن فلانه نماند

تو را گر همی پند خواهی گرفتن زبان فلان و فلانه است خانه

در آن ختن که در او شخص هست و صورت نیست مگو فلان چه کس است و فلانه را چه شدست

بخشم گفتمش ایمه چه ژاژ میخایی که این فلانه چنین خفت و آن فلان برخاست

تمطی است فنجا و خمیازه خاژ فلانه لود تار و پوده است پود

عازم گفت: ای شیخ فهم کردم، آنچه گفتی، اکنون خانهٔ فلانه که به سیم می رود،کجاست و درکدام محله است؟ می گویند سخت شاهد است و من به هوس او آمدم. شیخ سه بار بر روی عازم تف کرد وگفت: ای بدبخت! پندهات دادند، به گوش نکردی، مثله ات نمودند التفات نکردی. من شیخ نیستم، من ملک الموتم، بدین صورت نمودم و این ساعت جانت را بستانم به امر حق و مهلت ندهم که آب خوری. در حال عازم، زرد شدن آغاز کرد و گداختن گرفت. جانش را قبض کرد در حال بفرمان رب العالمین.

آب ذکر حق و زنبور این زمان هست یاد آن فلانه وان فلان

عکس فلان کُنت کاو به سال گذشته بسته به رم با فلانه کُنتِسِ کابین