فرمان پذیر

روزی که نفس سرکش فرمان پذیر گردد نه توسن فلک را در زیر ران بیابی

هوی و شهوت و آز است زیر فرمانم چرا که عقلم فرمان پذیر شیطان نیست

تا نگردی خود ز خود فرمان پذیر کی شود فرمان پذیرت شاه و میر

شدند آن دلیران فرمان پذیر گرفتند از آن زنگیی چند اسیر

ای فلکت بنده فرمان پذیر وی ملکت داعی دعوت گزار

بدو گفت کای پور فرمان پذیر زدست پدر تیغ بران بگیر

با همه فرماندهی فرمان پذیر شرع بود سرنمی پیچید از فرمان حق در هیچ کار

ز‌ یک روی نزدیک مهتر مهست که فرمان پذیر است و فرمانبر است

گو مده فرمان که دیگر نیست دل فرمان پذیر حکم او می‌رفت چندانی که اینجا شاه بود

ماه بر درگاه امرش مسرعی فرمان پذیر آفتاب از حسن جاهش بندهٔ خنجر گذار