فتنه زای

برخ خلق باب فتنه گشود مجلس شوم فتنه زای شما

شدی به‌نیم چشم زد ز چشم فتنهٔ خرد که دور باد چشم بد ز چشم فتنه زای تو

شد پیر زال دهر و ز زادن نمی فتد این فتنه زای چند ز بد بدتر آورد

زن گفت با جوان که از این ابر فتنه زای ترسم رسد به گلبن حسن تو آفتی

به هر جا فتد رخنه فتنه زای به یک مشت گل دست رحمت گشای

بی زادن بلا چو نباشد، چه ساختند کشت سراب این فلک فتنه زای را

صبح قیامتش بود پرده خواب در نظر هر که به خواب بیند آن نرگس فتنه زای را

زین صرصر فتنه زای هایل برباد روم غبارم امشب