غم سوز

روشنی روز توی شادی غم سوز توی ماه شب افروز توی ابر شکربار بیا

شمع‌سان پروانه عکس خود آرد در بغل گر همین باشد غم سوز و گداز آیینه را

گر چه غم سوز و غصه کاهست او زو برمن، آب زیر کاهست او

شیب و بالا و نظر نقش خیالت چه شود یوسفم را چو غم سوز زلیخایی نیست

کس را غم سوز دل ما نیست درین بزم شمع از غم ما سوخته و ما ز غم شمع