عشوه گری

چون خود اگر عشوه گری داشتی از دل زارم، خبری داشتی

تا بیاموخت از تو عشوه گری سالها آسمان دران کردست

کای مرا سوخته ز عشوه گری چه کنم تا تو سوی من نگری

کاشانه نشین عشوه گری را چه کند بس؟ بی فتنه سر رهگذری را چه کند بس؟

زهره ببازیچه دری باز کرد انجمن عشوه گری ساز کرد

شاهد گل عشوه گری ساز کرد سرو سهی خرمی از سر گرفت

سرو نازی تو و در کشتنم از عشوه گری می کنی ناز که قربان شوم این ناز تورا

به امید وصل تو زار شد دلم ارنه نیست ضرورتی که بهر زه عمر عزیز در سر کار عشوه گری کنی

هر کرا چشم تری هست سرش خالی نیست سر سودای بت عشوه گری خواهد داشت

رشته تا پیش سر عشوه گری باز مده که از او رشته تألیف شما شد یکتاه