عالم عقلی

معنی کلمه عالم عقلی در لغت نامه دهخدا

عالم عقلی. [ ل َ م ِ ع َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) فلاسفه قائل به سه عالمند: 1 - عالم عقل که گاه در مقابل عالم خارج است و در این صورت مراد عالم ذهن است و گاه در مقابل عالم ماده و یا نفس است که مراد عالم عقول مجرده است از عقل اول تا عقل دهم. 2 - عالم نفس که گاه نفس انسان و سایر قوای نفسانی است و گاه مراد نفوس فلکیه وکواکب است. 3 - عالم جرم که عالم ماده است اعم از فلکی و ارضی و زمان و زمانیات. ( از اسفار ج 2 ص 173 ومبداء و معاد ملاصدرا ص 320 و رسائل ملاصدرا ص 151 ).

معنی کلمه عالم عقلی در فرهنگ فارسی

فلاسفه قائل به سه عالمند ۱ - عالم عقل که گاه در مقابل عالم خارج است و در این صورت مراد عالم ذهن است و گاه در مقابل عالم ماده و یا نفس است که مراد عالم عقول مجرده است از عقل اول تا عقل دهم ۲ - عالم نفس که گاه نفس انسان و سائر قوای نفسانی است و گاه مراد نفوس فلکیه و کواکب است ۳ - عالم جرم که عالم ماده است اعم از فلکی و ارضی و زمان و زمانیات

جملاتی از کاربرد کلمه عالم عقلی

آنچه معقول گفتمش نسبی است به تبع، فرع عالم عقلی ست
درآ در عالم عقلی که آنجا این دو عالم را نبینی هیچ و گر بینی دو پایه نردبان بینی
شها تو عالم عقلی و دهر عالم نفس به تیغ عقل توان نفس را مسخر کرد
چرا در عالم عقلی نپری چون ملایک تو چرا چون انسی و جنی در اندوه تن و جانی
نظر تیره در این راه نداند سرخویش ورچه رهبر به سوی عالم عقلی نظر است