عالم برزخ

معنی کلمه عالم برزخ در لغت نامه دهخدا

عالم برزخ. [ ل َ م ِ ب َ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مقام ارواح که مابین موت و قیامت است. ( از غیاث اللغات ) ( آنندراج ). رجوع به برزخ شود.

معنی کلمه عالم برزخ در فرهنگ فارسی

مقام ارواح که ما بین موت و قیامت است

جملاتی از کاربرد کلمه عالم برزخ

روح باید جسم‌ها و جامه‌های مختلف از جمله مرحله جانوری، نباتی، جمادی و … را طی کند و در هر مرحله روح وارد عالم برزخ می‌شود و پس از رسیدگی به اعمال روح و سنجش اعمالی که روح با اختیار خود به‌دست آورده دوباره روح با توجه به استحقاق خود به صورت نوزاد در خانواده مستحق خود (مثلاً در جامه انسانی) در خانواده ثروتمند یا فقیر و … مورد آزمایش قرار می‌گیرد؛ و بعد از طی هزار دون (دون هزار و یکم) روح انسان کامل می‌شود و ذات خدایی در آن روح نایل می‌شود. البته روح‌هایی وجود دارد که کمتر یا بیشتر از هزار دون را طی می‌کنند و این بستگی به دلایل مختلف از جمله ریاضت و لطف خداوند و … دارد. در تناسخ اعتقاد به حلول روح است ولی در دونادون اعتقاد بر تجلی و مظهریت ذات بر روح است و …[نیازمند منبع]
دوزخ شمر تاریک را و آن شولمن دوزخ بود مانند آباد این پسر خود عالم برزخ بود