عاقبت بینی

چون نشینی بر سر کوی کسی عاقبت بینی تو هم روی کسی

صفت عقل عاقبت بینی است هرچه کرده است می‌کند دینی است

خوب است عقل آن سری در عاقبت بینی جری از حرص وز شهوت بری در عاشقی آماده‌ای

دیگران گر انتظار روز محشر می کشند محنت فرداست نقد از عاقبت بینی مرا

این نه دلسوزی و نه غمخواری ست عاقبت بینی ارکنی، یاریست

بسی خون بایدت خوردن بناکام که تادر عاقبت بینی سرانجام

در آن زمان که کند عقل عاقبت بینی ندا ز عشق برآید که هرچ بادا باد

چنان باریک بین گردیده ام از عاقبت بینی که جوی شهد آید در نظر چون نیش زنبورم

حلال است آب و نان این جهان بر عاقبت بینی که منظورش بود چون ماه نو کاهش ز بالیدن

بود در جوشن داود صائب عاقبت بینی که در زیر قبا پوشیده دارد جوهر خود را