طریقت کبرویه

معنی کلمه طریقت کبرویه در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] از سلسله های مهم تصوف که زمانی در ایران رایج بود کبرویه است. این سلسله منسوب به شیخ نجم الدین کبری (شهادت در ۶۱۸) است.
کبرویه در زمان حمله مغول، خصوصاً در مشرق ایران، رونق فراوان داشت و مشایخ آن در عهد خوارزمشاهیان و ایلخانان ، از خراسان و ماوراءالنهر تا شام و آسیای صغیر ، در نشر و ترویج این طریقت کوشیدند.
شخصیت های مهم کبرویه
نکته مهم و اصلی در باره سلسله کبرویه این است که خلفای آن غالباً به تشیع منسوب یا مربوط شده اند، از جمله در یکی از آثار سعدالدین حمویه به پیوند ولایت و نبوت اشاره شده و مرید وی، نسفی ، از سعدالدین حمویه نقل کرده است که نام ولیّ در امت محمد منحصر به دوازده تن است و ولیّ آخر که ولیّ دوازدهم باشد، خاتم اولیاست و مهدی و صاحب زمان نام اوست.علاءالدوله سمنانی نیز فضائل اهل بیت علیهم السلام را نقل و آنان را ستوده و در کتاب مناظرالمحاضر للمناظر الحاضر که منسوب به اوست، در شرح واقعه غدیرخم و اثبات وصایت علی علیه السلام و توصیف شیعه واقعی و تمایز آن از شیعه نما بحث می کند و شیعه واقعی علی علیه السلام را صوفیه می داند.
شاخه های کبرویه
...

جملاتی از کاربرد کلمه طریقت کبرویه

نورالدین بیشتر تحت تأثیر تعالیم زاهدانهٔ سادهوها و حکمای هندو بود، تا عارفان و علمای مسلمان، و به همین سبب، هندوها او را «نانداریشی» و «نونده‌ریشی» (ریشی (یا رشی) در سنسکریت به معنی حکیم و فرزانه است) می‌خواندند. اما برخی او را از عارفان طریقت کبرویه و مرید میرمحمد همدانی، فرزند سیدعلی همدانی (د ۷۸۶ق/۱۳۸۴م)، یا به اشتباه، از مریدان خود سیدعلی همدانی دانسته‌اند. اما با توجه به اختلاف نظر و طریقت بابانورالدین با طریقهٔ کبرویه، در وجود چنین ارتباطی بین آن‌ها، تردید وجود دارد.