شاخ شاخ

بنگرید اکنون بنات النعش وار از دست مرگ نیزه‌هاشان شاخ شاخ و تیرهاشان تار تار

دل شاخ شاخ گشت درین کار شانه را پرداز زلف و کاکل دلدار نازک است

زلف تو بر مه پریشان کرده مشک ناب را شاخ شاخ افکنده بر گل سنبل سیراب را

درخت وار چرا شاخ شاخ وسوسه‌ای یگانه باش چو بیخ و یگانه را چه شدست

اگرم شانه همچو مو هوس است شانه ام فرق شاخ شاخ بس است

نخلی که از شمامه ی گیسوی شاخ شاخ شرم هزار چین و تتر مشک و عنبری

خوب را از برای دستِ فراخ جاودان شاخ شاخ ریزد شاخ

از طره تو موئی تا در کف من آمد شد شاخ شاخ جانم از دست غم چو شانه

خرقهٔ شیخانه شده شاخ شاخ تنگدلی مانده و عذری فراخ